Enguerrand Artaz

Reuzen op lemen voeten?

86%. Dat is tot nu toe het deel van het rendement van de S&P 500 – exclusief dividenden – dat dit jaar afkomstig is van de ‘Magnificent Seven’ (Alphabet, Amazon, Apple, Meta, Microsoft, Nvidia, Tesla[1]), hoewel die slechts 27% van de index uitmaken. Terwijl gelijkgewogen indices dit jaar min of meer ter plaatse trappelen en zowel small- en midcaps als waardeaandelen vaak op verlies staan, houden zij bijna eigenhandig het rendement van de Amerikaanse aandelenmarkt overeind. Zoals de zeven samoerai van Akira Kurosawa, waar zij hun bijnaam indirect aan ontlenen[2], hebben de reuzen van de technologie Wall Street verdedigd tegen de aanvallen die het dreigden te doen kapseizen: de forse monetaire verkrapping, de crisis bij regionale banken, de bruuske vertraging in de vastgoedsector en de verwerkende industrie, de geopolitieke spanningen … Kunnen die zeven aandelen hun rol als laatste verdedigingsmuur blijven spelen en de Amerikaanse beurs tegen de storm in overeind houden? Dat wordt een hele opgave.

Om te beginnen boden deze technologieaandelen begin 2023 een ideale instapkoers na een rampzalig 2022, waarin zij 26% (Apple) tot 65% (Tesla) lager waren gekoerst. Dat annus horribilis had hun waarderingen sterk doen dalen tot een bijzonder aantrekkelijk niveau. Dat is vandaag wel even anders. De koers-winstverhouding (koers/verwachte winst over de komende twaalf maanden) van de Magnificent Seven ligt momenteel 1,7 maal hoger dan de mediaan in de S&P 500, ruim boven het historische gemiddelde. Dat is echter niet het geval als we kijken naar een andere ratio: koers/winst/groei (PEG of price-earnings to growth). Die corrigeert de koers-winstverhouding met de verwachte winstgroei over meerdere boekjaren en op die basis zijn de Magnificent Seven niet meer overgewaardeerd tegenover de rest van de Amerikaanse markt, terwijl dat bijvoorbeeld eind 2021 wel nog het geval was.

Dat is het gevolg van een opmerkelijk fenomeen: de verwachtingen ten aanzien van de winstgroei van die bedrijven zijn de afgelopen maanden stelselmatig gestegen. Kijken we naar de korte termijn, de komende twaalf maanden, dan is de verwachte winstgroei voor heel de S&P 500 dit jaar met slechts enkele procenten bijgesteld, maar die voor de Magnificent Seven is met 70% de hoogte ingeschoten! De keerzijde van dat optimisme over de reuzen van de technologiesector, is dat alles nu staat of valt met hun vermogen om die verwachte resultaten ook daadwerkelijk te behalen. Die vaststelling doet meteen een andere vraag opborrelen: kunnen die bedrijven een periode van forse economische vertraging of zelfs recessie zonder kleerscheuren doorstaan?

Hun onbetwiste leiderspositie, gigantische cashreserves en innovatievermogen bieden wel enige bescherming, maar nemen niet weg dat een deel van hun kernactiviteiten behoorlijk conjunctuurgevoelig is. Reclame, een belangrijke activiteit voor Meta en Alphabet, en de dienstverlening aan bedrijven, onder meer via de cloud, van Alphabet, Amazon en Microsoft, zijn sterk afhankelijk van de bedrijfsinvesteringen, die in tijden van recessie meestal afnemen. Dat geldt ook voor de bestedingen van de huishoudens aan duurzame consumptiegoederen, waar Apple, Tesla en Amazon deels van afhangen. De conjunctuurgevoeligheid van de halfgeleidermarkt, waar Nvidia nauw mee verbonden is, behoeft al helemaal geen betoog. Het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat een recessie de Magnificent Seven helemaal niet zou deren. Ze zouden er uiteraard niet door aan het wankelen worden gebracht en we mogen ook niet vergeten dat zij de afgelopen jaren regelmatig de verwachtingen hebben overtroffen, hoe hooggespannen die soms ook waren. Toch maken juist die hoge verwachtingen deze bedrijven bijzonder kwetsbaar voor de minste of geringste tegenvaller.

 

Geschreven op 17 november 2023 – Enguerrand Artaz, Fund Manager

 

 

[1] De geciteerde effecten worden als voorbeeld gegeven. De aanwezigheid in de beheerde portefeuilles en de prestaties ervan worden niet gegarandeerd.
[2] ‘The Magnificent Seven’ is de titel van een western van John Sturges, die op zijn beurt geïnspireerd is op ‘De Zeven Samoerai’, een film van Akira Kurosawa.