Aardbewoners kunnen rustig slapen
“Aardbewoners kunnen nu rustig slapen.” Deze woorden van Elena Adams, ingenieur bij de DART-missie – Double Asteroid Redirection Test – vatten het succes samen van de eerste planetaire verdedigingsmissie uit de geschiedenis, die op 24 november 2021 werd gelanceerd met een SpaceX Falcon 9-raket. Op 11 miljoen kilometer van de aarde is deze NASA-missie erin geslaagd om met een impulsoverdracht van ruim 22.000 km per uur de baan van de asteroïde Dimorphos te veranderen. Het doel? Manieren testen om de aarde en de mensheid te beschermen. Deze iconische, armageddonachtige missie kenmerkt het begin van een nieuw tijdperk en een paradigmaverschuiving voor de ruimtevaartsector 2.0. De missie is het resultaat van samenwerking tussen NASA en particuliere ruimtevaartbedrijven zoals SpaceX, dat het kamikaze-ruimtevaartuig lanceerde, en Redwire, dat de oprolbare zonnepanelen leverde die voor het eerst in de deep space werden gebruikt.
De resultaten van deze test die de baan veranderde van een voorwerp in de ruimte, dat op de aarde kon inslaan, zullen geanalyseerd worden door de Hera-missie van het Europees Ruimteagentschap, die in 2024 wordt gelanceerd. Het risico van botsingen met ruimteschroot krijgt steeds meer aandacht, vooral in de Verenigde Staten. De Federal Communication Commission heeft onlangs nieuwe regels goedgekeurd voor het managen van ruimteschroot in een lage baan om de aarde. De duizenden brokstukken die afkomstig waren van de Russische ASAT-tests (Direct-Ascent Anti-Satellite) begin 2022, hebben bij deze belangrijke goedkeuring ongetwijfeld een rol gespeeld.
De ruimte veiliger en schoner maken
De ruimtevaartindustrie 2.0 veilig maken, is een grote uitdaging voor de toekomst van de ruimteverkenning. Met de enorme toename van de hoeveelheid ruimteschroot zouden de risico’s van ruimtemissies aanzienlijk toenemen. Honderdduizenden stukken ruimteschroot draaien momenteel in een baan om de aarde. Meer dan 27.000 objecten in een baan om de aarde worden momenteel door de NASA als ruimteschroot beschouwd en volgens Onera, het Franse centrum voor lucht- en ruimtevaartonderzoek, zijn het er maar liefst 400.000. Naar schatting zijn er een half miljoen brokstukken ter grootte van een muntstuk en ruim 100 miljoen nóg kleinere brokstukken die met de huidige technologie niet opgespoord kunnen worden. Ruimtevaartondernemers 2.0 grijpen deze cruciale kwestie aan om te anticiperen op het binnendringen van ruimteschroot in de atmosfeer en om opruimstrategieën te ontwikkelen.
Er komen oplossingen om puin beter in kaart te brengen met behulp van nauwkeurigere sensoren, artificiële intelligentie, het delen van gegevens en connectiviteit. Om satellieten aan het einde van hun levensduur te managen en de ruimte van schroot te ontdoen, willen veel start-ups ruimtemiddelen voorzien van robotsystemen, of sterkere en meer autonome satellieten bouwen. Zo heeft de Japanse start-up Astroscale een module voor satellietgebruikers ontworpen die satellieten aan het eind van hun leven ophaalt zodat ze geen puin worden. LeoLabs en het Italiaanse bedrijf D-Orbit willen de ruimte in kaart brengen om deze schoon te maken. Er komen steeds meer oplossingen, zoals die van Benchmark Space Systems, dat recentelijk een ‘anti-collision’-kit heeft onthuld die kleine satellieten moet helpen puin en andere ruimtevaartuigen te ontwijken en alleen hun baan te verlaten.
Planetaire verdedigingsstrategieën moeten voorkomen dat de aardbewoners het lot van de dinosauriërs ondergaan, die volgens deskundigen zijn uitgestorven door de inslag van een asteroïde. Hollywood-achtige strategieën, maar zonder Bruce Willis aan het roer, mogelijk gemaakt door visionaireondernemers en zeer geavanceerde technologieën, die een veiliger en vruchtbaarder terrein voor ruimteverkenning ontsluiten.