Maxime Lefebvre

Value or not value?

Begrotingsbeleid. Een term die de laatste jaren niet zo populair is achter de schermen van het kapitalisme, waar “laisser-faire” meer in trek is. De door de coronapandemie veroorzaakte gezondheidscrisis brengt echter een heuse ommekeer teweeg: de grotere rol van fiscale stimuleringsmaatregelen in de policy mix[1] in tijden waarin, sinds de financiële crisis van 2008-2009, de taak van de centrale banken het behoud van het financiële stelsel is. Aan voorbeelden van deze ontwikkeling geen gebrek: van het Amerikaanse coronasteunpakket van 1.900 miljard dollar dat vorige maand is goedgekeurd, en het onlangs door Joe Biden aangekondigde infrastructuurplan van 2.250 miljard dollar, tot het Europese stimuleringspakket van 750 miljard euro en mogelijk nog meer. Duizelingwekkende bedragen waar je mond van openvalt, maar die een invloed zouden moeten hebben op twee belangrijke parameters: de inflatie en de lange rente.

De markten aarzelden niet om de maat te nemen van dit megalomane beleid. Dat blijkt uit de scherpe stijging van de lange rente in de VS van de afgelopen maanden, en uit de steilere Amerikaanse curve. Na jaren te zijn verguisd, is waardebeleggen nu nieuw leven ingeblazen. Het inflatoire klimaat en de steiler wordende rentecurve zijn gunstig voor waardeaandelen. Het fenomeen is momenteel weliswaar meer uitgesproken in de VS, maar ook Europese ondergewaardeerde aandelen, die sinds 2007 eveneens uit de gratie waren geraakt, plukken er de vruchten van. Maar zoals Seneca al zei: “Alleen de boom die door de wind wordt geteisterd, is werkelijk krachtig, want in die strijd worden de wortels op de proef gesteld, waardoor ze sterker worden.”

Een valse start of een langetermijntrend? In 2020 werden Europese waardeaandelen verhandeld met een korting van 75% tegenover de rest van de markt, hetzelfde niveau als in 2000, ten opzichte van een historische korting van 50%. Eind maart 2021 bedroeg deze korting 68%. Gezien de wereldwijde versnelling van de vaccinatiegraad zou het economische klimaat in 2021 en 2022 gunstiger moeten zijn, wat het verdere herstel van waardeaandelen in de hand zou moeten werken.

Waardebeleggen is dus weer in trek en de portefeuilles, waarin waardeaandelen tot nu toe onderwogen waren, zijn daardoor wat evenwichtiger samengesteld. La Financière de l’Echiquier zet haar deskundigheid op het gebied van waardebeleggen al geruime tijd, uitsluitend of gedeeltelijk, in bij een aantal van haar fondsen. Historische expertise op basis van een grondige kennis van de bedrijven, beheer op basis van overtuigingen dat de voorkeur geeft aan aandelen van kwaliteitsbedrijven met weinig schulden en een goed bestuur. Sterke aandelen die kunnen standhouden als ze geteisterd worden door de wind, en die niet alleen Seneca gelijk geven, maar ook de verstandige beleggers die op zoek gaan naar evenwicht en diversificatie[2].

[1] Gemengd fiscaal en monetair beleid

[2] De genoemde fondsen zijn voornamelijk blootgesteld aan het risico van kapitaalverlies en het aandelenrisico.