Zomerverhaal

“U weet hoe dun de wanden zijn tussen de privékamers van de meest elegante cabarets in Parijs.” Zo begint “La Maison Nucingen”. In dit korte verhaal van Balzac zitten vier journalisten de razendsnelle opmars van Rastignac te bespreken tijdens een diner in een van die indiscrete kamers. In dit stadium van het verhaal is Rastignac al de minnaar van de barones van Nucingen. Hij leidt een zeer comfortabel leven en maakt zich de grondbeginselen van de beurs eigen.

De vier kameraden gaan bij elkaar te rade: “Maar waar komt zijn vermogen vandaan, vroeg Couture (…) Een erfenis, antwoordde Finot. Van wie?, zei Blondet. Van sukkels die hij is tegengekomen, ging Couture verder.”

Zonder deze tekst van Balzac per se te kennen, hebben de oprichters van het bedrijf NEUROMAMA bijzonder handig gebruikgemaakt van de door Rastignac toegepaste methode om rijk te worden. Want voordat de SEC(1) de notering ervan opschortte, bedroeg de kapitalisatie van dit merkwaardige bedrijf – dat sinds 2013 geen balans had gepubliceerd en verslag uitbracht over allerlei activiteiten, uiteenlopend van media tot distributieplatforms en kernenergie – 35 miljard dollar, wat overeenkomt met de kapitalisatie van TESLA of ESTEE LAUDER …

In de technologische sector zijn we gewend geraakt aan dat soort succesverhalen op de beurs, waarmee in zeer korte tijd enorm veel waarde kan worden gecreëerd, zoals WhatsApp, dat vijf jaar na zijn oprichting 20 miljard dollar waard was geworden. Dat was een bron van inspiratie voor de oprichters van NEUROMAMA en ze lieten hun bedrijf dus meteen bij de oprichting registreren op het beursplatform Nasdaq OTC Board bulletin. De naam van dit platform doet denken aan de prestigieuze Nasdaq-beurs, maar de werking ervan is totaal anders: de bedrijven die er genoteerd staan worden op geen enkele wijze gecontroleerd. De droom moest alleen nog even aan de man worden gebracht, en dat bleek duidelijk op de homepage van NEUROMAMA, waar met trots werd aangekondigd: “We have dreams. I have dreams for our children”.

NEUROMAMA schaart zich in de lange rij van oplichters op de beurs. Oplichterij die steeds begint met de introductie van “penny stocks”(2) die op min of meer exotische beurzen noteren, en gepusht worden door weinig scrupuleuze financiële tussenpersonen. Door aankopen blijft de koers stijgen, nieuwe beleggers blijven zich inschrijven en het kan soms een paar jaar duren voordat de aap uit de mouw komt: de rijzende ster op de beurs blijkt niet meer dan een spookbedrijf zonder reële activiteiten te zijn. In het geval van NEUROMAMA neemt de manipulatie op de beurs wel uitzonderlijke vormen aan: een “virtuele” kapitalisatie van 35 miljard dollar voor een slecht kerstverhaal! Dit cijfer toont aan dat de constatering van Balzac onvergankelijk is: er zijn vandaag niet minder sukkels dan in de 19e eeuw en dankzij internet kunnen ze makkelijker worden gepaaid.

Toch wekt dit verbazing – terwijl de regelgeving onze activiteit elke dag nieuwe beperkingen oplegt onder het motto dat de particuliere belegger moet worden beschermd – dat er (te?) sterk gereglementeerde universums bestaan naast beursplatforms die onder de radar door vliegen en meer weg hebben van een roversbos … Onze eenvoudige principes zullen altijd van kracht blijven, wat voor wijzigingen er ook in de regelgeving worden aangebracht: zich beperken tot de grote beurzen, de bedrijven waarin we willen beleggen zelf bezoeken en dat vleugje achterdocht bewaren dat iedere gewaarschuwde belegger nodig heeft.

Marc Craquelin

(1) De SEC (Securities and Exchange Commission) is het controlerend orgaan voor beurstransacties in de Verenigde Staten.

(2) Effecten van zeer geringe waarde die vaak genoteerd staan op een secundaire markt.