Laten we eerlijk zijn!
Tijdens de gekke-koeienziekte aan het begin van de jaren ’90, besloot de regering op het Franse rundvlees (Viande Bovine Française) het geruststellend label « VBF » te plakken in antwoord op de epidemische dierenziekte « bovine spongiforme encefalopathie » waarmee Britse koeien besmet waren. De certificering van de herkomst en de tracering van lendenbiefstuk en ander rundvlees ribben beoogde enerzijds de Franse consument te informeren en anderzijds de kwaliteit van wat op zijn bord lag te garanderen.
Vandaag wordt diezelfde consument aangespoord niet alleen in Frankrijk vervaardigde producten te eten maar ook te kopen. Een uitnodiging waarop 2 op de 3 Fransen positief hebben gereageerd, die volgens een onderzoek van Crédoc (1) in 2011 bereid waren voor een nationaal product meer te betalen. Ondernemingen volgen naar de bevindingen van het kantoor AgileBuyer(2) paradoxaal genoeg niet dit patroon: slechts 19% van de ondernemingen stelt zich ten doel producten “made in France” te kopen. Erger nog, de redenen die door Franse ondernemingen genoemd worden om niet bij hun landgenoten te kopen zijn ernstig: ” te klein, financieel zwak, een te strak “sociaal” beleid, niet competitief, geen onderlinge solidariteit … “.
De oorsprong van de zeemanstrui uit Quimper (Kemper) van Armor Lux (onderneming opgericht in 1938 door een Duitstalige Zwitser, Walter Hubacher, wereldburger van het eerste uur) die door ons Ministerie voor productieherstel met vlag en wimpel trots getoond wordt laat geen plaats voor twijfel. Maar het is moeilijker de herkomst van producten te kwalificeren die een “burgerlijke” consument of een “patriottistische” onderneming zou moeten verkiezen om de economie van zijn land te ondersteunen.
Iedereen weet dat op de site van TOYOTA in Valenciennes de Yaris gefabriceerd wordt voor de Europese markt, maar weten we bijvoorbeeld ook dat de Japanse constructeur onlangs geïnvesteerd heeft in de productiecapaciteit om 25.000 van diezelfde Yaris te leveren aan de markten in Amerika, Canada en Porto Rico? Het toppunt van absurditeit is dat TOYOTA vandaag de eerste en enige niet-gespecialiseerde constructeur is die het label”Origine France Garantie”(3), (garantie Franse herkomst) heeft ontvangen,een kwaliteitskeurmerk dat tot op heden aan geen enkele RENAULT of PSA werd toegekend.
Een andere regio in Frankrijk, een ander voorbeeld: we zijn trots dat de scheepswerven in Saint-Nazaire een bestelling van de rederij Royal Caribbean Cruise Line voor een gigantisch schip van 361 m lang in de wacht hebben gesleept, goed voor meer dan 10 miljoen werkuren. Is het nodig hier te herhalen dat voornoemde scheepswerf “STX Europe” een filiaal is van een Koreaanse groep, dus afkomstig uit hetzelfde land als HYUNDAI die afgelopen september beschuldigd werd van sociale “dumping”?
We moeten dus toegeven dat de “nationaliteit” van een onderneming of een product vandaag veeleer een mediaal concept is dan een economische realiteit. De mondialisering is een onomkeerbare realiteit in de zakenwereld: een parel van de Franse economie zoals L’OREAL(69.000 medewerkers in 130 landen op 5 continenten) publiceert niet langer haar personeelsbestand of omzet in Frankrijk … Naast deze mondialisering, wist ook de digitale economie steeds sneller de grenzen in het voordeel van personen. Deze versnelde trend is volgens Michel Serres(4) “een revolutie van een omvang die de mensheid tot nu toe nog maar twee keer heeft gekend”.
Deze revolutie die niet zonder gevolgen is voor onze geïndustrialiseerde economieën, boezemt nog steeds angst in bij politici en allen die hierin slechts een verlies zien van hun privileges en voordelen. Een begrijpelijke maar op korte termijn schadelijke gedachte: onze overheden hebben er alle baat bij om te begrijpen en te accepteren dat de rijkdom in de toekomst in alle regio’s van de wereld wordt gecreëerd, in Azië en Afrika waar consumenten en burgers toegang hebben tot de digitale wereld.
Laten we eerlijk en niet “overdreven Fransgezind” zijn, de toekomst van “made in France” is duidelijk verbasterd!
Didier LE MENESTREL
met de medewerking van Olivier de BERRANGER
(1) www.credoc.fr/pdf/4p/239.pdf
(2) Les Echos Business – 03-01-2013
(3) La Tribune de l’Auto – 03-09-2012
(4) Journal du dimanche – 30-12-2012