Apple is de grote winnaar van het zomerse resultatenseizoen. De Amerikaanse techreus heeft de mythische grens van 1000 miljard dollar beurskapitalisatie overschreden, tweemaal het bbp van België. Het bedrijf is daarmee een symbool voor dit turbulente marktseizoen, dat gekenmerkt werd door soms uitzonderlijke koersschommelingen, met aangename (Autodesk +15%, Illumina +12%), maar ook onaangename verrassingen (Facebook -19%, RWS -25%).

Vier keer per jaar bepalen de resultaten van Amerikaanse bedrijven – die uiterlijk 45 dagen na afloop van het kwartaal moeten worden gepubliceerd – de gebeurtenissen op de financiële markten. De markten van de hele wereld imiteren hun Amerikaanse grote broer en fluctueren mee, al gaat deze regel niet altijd op. Vanaf het boekjaar 2015 heeft de Franse wetgever deze verplichting voor Franse ondernemingen overigens afgeschaft.

De voordelen van uitgebreide, breed toegankelijke informatie die met korte en regelmatige tussenpozen wordt verstrekt, zijn onmiskenbaar. Toch kan de onrust die elke publicatieperiode weer de kop opsteekt, verwarrend zijn voor wie er niet zo vertrouwd mee is. De reacties van de markten op de gepubliceerde resultaten zijn, op de zeer korte termijn, veeleer een loterij dan een grondige financiële analyse. Mopperkonten gaan de beurs in zulke gevallen al snel vergelijken met een partijtje Russisch roulette of poker.

Zelfs Donald Trump verzocht de Amerikaanse toezichthouder deze zomer na te denken over de mogelijkheid deze driemaandelijkse publicatieverplichting te schrappen. Gezien de grote voorliefde van de Amerikaanse president voor korte tweets zou men nochtans geneigd zijn aan te nemen dat ook hij een groot fan is van beat and raise*, de bondige omschrijving voor de resultaten van de beste spelers in elk publicatieseizoen die steeds vaker de waardering van de markten samenvat.

Kan de economische en financiële realiteit van een bedrijf in drie woorden worden beschreven, geanalyseerd en ontleed? Het antwoord is natuurlijk nee.

Deze rare gebruiken op de markten kunnen tot inactiviteit leiden. Uit reflex (of uit luiheid?) vatten professionals hun waardering kort en bondig in drie woorden samen. En daardoor kan het management van een bedrijf in de verleiding komen om niet verder te kijken dan het komende kwartaal en de beurskoers via allerhande kunstgrepen toch maar te proberen opkrikken.

Maar (desondanks?) heeft de ‘tirannie’ van de verplichte kwartaalresultaten goede bedrijven nooit in hun ontwikkeling geremd. Amazon, Netflix en ook Tesla hebben zich nooit wat aangetrokken van kortetermijnwinsten en investeren om op lange termijn winstgevend te zijn.

De kwartaalresultaten helpen beleggers ook om in te schatten in welke mate managementteams in staat zijn om op de lange termijn te kijken en om zo het vertrouwen in dat management in stand te houden.

Halfjaarverslagen? Kwartaalverslagen? Het debat dat de Amerikaanse president nieuw leven heeft ingeblazen, laat zien hoe belangrijk financiële analyses zijn. Alleen door diepgaande analyse kan blijken wie de visionaire managers zijn die voor bedrijven een strategische langetermijnvisie kunnen ontwikkelen, en wie de opportunisten zijn die we beter vermijden. Want hoewel de markten niet van de realiteit houden, valt er toch nooit aan te ontkomen!

Didier Le Menestrel