The Market Whisperer

Over enkele weken maakt president Obama de opvolger bekend van Ben Bernanke, de actuele President van de Amerikaanse Federal Reserve (FED). Twee potentiële kandidaten: Janet Yellen, wiens ideeën overeenkomen met die van Bernanke of Larry Summers, de voormalige minister van Financiën, die naar verluidt de voorkeur van de president van de Verenigde Staten zou hebben.

Een gigantische kennis van de economie, leiderschap… zijn enkele van de vele vaardigheden waarover de opvolger van Ben Bernanke moet beschikken. Maar Barack Obama zal zich op het moment van zijn keuze zeker herinneren dat de toekomstige President van de FED ook linguïst, semioticus, een soort macro-economische griot moet zijn.

Zeldzame woorden uitvinden of een invulling geven is wat Alan Greenspan in zijn tijd deed met zijn bekend “conundrum”. Onlangs werd het woord tapering toegevoegd aan de woordenschat van centrale bankiers. To taper is letterlijk vertaald conisch verminderen… De Amerikaanse centrale bank zal dus op conische wijze (lees: geleidelijk) haar quantitative easing (QE) programma verminderen, een andere uitdrukking uitgevonden door centrale bankiers en die sinds de crisis in 2008 heel populair is.

De verwijzing naar een technisch industrieel begrip is slim en veronderstelt dat de interventies van de centrale bank met de precisie van een micron en de zorgvuldigheid van hightech industrieën gestuurd worden. In het proces van tapering wordt de centrale bankier een “ingenieur in macro-economie”, die zijn actie afstemt op een groot aantal indicatoren variërend van het bnp tot de verkoop van nieuwe woningen.

Maar de macro-economie is geen exacte wetenschap. De engineering is soms absent en de centrale bankier moet voortdurend andere woorden en wapens vinden. Een nieuw woord in de woordenschat van de centrale bankier is: forward guidance.

Guidance is een Engels woord dat erg populair is bij economen en wetenschappers: de guidances van een onderneming zijn de cijfers van de ramingen die ondernemers voor de markten publiceren. Forward guidance klinkt dus als een pleonasme, als leek zou men kunnen denken dat een guidance per definitie een forward guidance is.

Tot voor kort, volstonden de centrale bankiers om guidances te verstrekken, ramingen op korte termijn, waarin zij de markt informeerden over hun rente-oriëntatie tot aan de volgende vergadering. Met het begrip forward guidance proberen ze de markten op langere termijn te beïnvloeden. Hiermee stellen zij beleggers gerust die rationeler en progressiever hun verwachtingen kunnen bijstellen.

De centrale bankier beoogt met het begrip forward guidance, naast het technische aspect, het idee van de langetermijnvisie van iemand die verder kijkt en een voorsprong heeft. Sjamaan of griot, de centrale bankier is “iemand die het weet”.

Waar haalt hij zijn kennis vandaan? Uit de eindeloze macro-economische, eerder genoemde cijfers maar ook door de markten te bestuderen. In een merkwaardig spiegelbeeldspel, luistert de centrale bankier naar de markten en luisteren de markten naar de centrale bankier. Wanneer de rentes geneigd zijn te snel te stijgen spreekt Ben Bernanke geruststellende woorden en wanneer de markten integendeel gevaarlijk euforisch zijn roept hij hen tot de orde van de dag en herinnert hij hen dat de QE tijdelijk zijn. Om de harmonie van deze twee stappen tussen markten en centrale banken te bewaren, is het van cruciaal belang dat de centrale bankier zijn beleid en uitspraken beheerst en zijn woorden afweegt zodat hij tijdens het influisteren van de markten de touwtjes in handen houdt.

Didier LE MENESTREL
in samenwerking met Marc Craquelin